in het zand
Afbeelding: Titia Struiving
net toen ik wilde zeggen
hoe gelukkig
in het natte zand
mijn tenen
jouw tenen
en de rest
toen zei jij ik wil niet meer
en het ging regenen
en nog meer regenen
en waaien
waterhozen uit het meer
spoelden over onze tenen
het zand
en de rest
klappertandend konden we
vast verzonken
in het zand
alleen nog sprakeloos
ondergaan
hoe de zon doorbrak
en onze lichamen
aan begon te vreten
zachtjes werden wij
van ons vlees ontdaan
tot onze botten schoon
gestraald
licht en wit
in het zand
als een mikado
kriskras samen gingen liggen
tussen het gefluister
van de geluwde wind
Diana Redmeijer
Diana Redmeijer groeide op in een jarenzestigwijk in Groningen, waar van alles te beleven viel. In de stekelbosjes tussen de huizen bouwden de kinderen hutten, ergens op een hoek woonde een heks en er waren kwaadaardige zwarte katten. Een mooie basis voor verhalen en gedichten, die Diana sinds een paar jaar is gaan schrijven. Vanaf 2021 volgde ze bij de Schrijversacademie de opleidingen ‘Korte verhalen en romans’ en ‘Poëzie’. Op de site van Elders publiceerde ze eerder de verhalen ‘Oskar’ en ‘ Fien’.
Titia Struiving is geboren in Drenthe. Zij is Neerlandica. Ze studeerde af op de relatie tussen muziek en poëzie ten tijde van het symbolisme. Als achtjarige tekende ze tijdens de rekenles alle vingernagels vol met siererwtsliertjes, paarden en gezichten. Ze illustreert graag en werkt vrijwel uitsluitend intuïtief.
