De bonsai

Haiku

Een nieuwe lente.
De bonsai strekt zijn takken
naar de prille zon.

Bonsai spreekt

Ik ben in een ander tijdperk
ontstaan.

Toen waren de afmetingen anders, was
het een andere wereld:

kleiner maar niet minder
kalmer maar niet saaier (vind ik).

Alles bewoog trager.
Mensen keken beter
om zich heen.

Ik ben wat zij zagen
op afstand.

Definitie

De bonsai is een van boom
gemaakt beeld
van alle bomen.

Van alle mogelijke bomen
staat de bonsai het dichtst bij
zichzelf.

Een boom
zoals een boom bedoeld is.

Tweede haiku

Kersenbloesems alom.
Op de tak van de bonsai
zingt de nachtegaal.

Bonsai spreekt weer

Mooie woorden
zijn aan mij goed besteed.

Alles komt neer op vorm
en schoonheid.

In beide heb ik
mijn aandeel, en sterker:

ik getuig van wat deugt
aan de mens,

zijn hunkering
naar eeuwigheid.

Ik ben wat blijft.
Geen decor, een wezen.

Een nieuwe definitie

De bonsai is
een herinnering aan
aanwezigheid
van tijd.

Bonsai geeft commentaar

Check!

Derde haiku

Avond. De laatste krekel
valt in slaap. In de bonsai
rusten de eeuwen.

Elisa Veini

Elisa Veini schrijft poëzie, proza en essays. Bij Elders literair verschenen eerder haar verhalen ‘De laatste winter’ (online, mei 2023) en ‘Het eiland’ (Elders nr. 2, november 2023). Zij is opgeleid als cultureel antropoloog en werkte als documentaire- en tentoonstellingsmaker, tekstschrijver en redacteur. Ze studeert poëzie aan de Schrijversvakschool en werkt bij de Universiteit voor Humanistiek. Website: www.elisaveini.com