Thomas van der Vliet – Het interview. Studio Kers i.s.m. The Bullfight, 152 blz. € 25,-

Van tijd tot tijd verschijnt er een roman waar muziek een rol in speelt, de auteur heeft dan een Spotify-lijstje gemaakt en de lezer kan desgewenst de nummers tijdens of na het lezen beluisteren. Het geeft een extra dimensie aan het verhaal. Bij Het interview, de debuutroman van Thomas van der Vliet, muzikant en tekstschrijver van de band The Bullfight, wordt nog een stapje verder gegaan: in het boek zitten twee cd’s en er is een lp aan te schaffen met dezelfde nummers als op een van de cd’s. En dan zit er ook nog een opgevouwen poster in van de film The Butterfly and the Dawn.

Het maakt nieuwsgierig, dat zonder meer. En het ziet er goed verzorgd uit. Alsof de koper van de roman getrakteerd wordt op een volledig verzorgde leeservaring. De poster en de bijgeleverde muziek zijn niet alleen decor, ze maken deel uit van het verhaal, dat ook nog eens verrijkt is met een aantal treffende linosneden van Hélène Bautista.

Aan het begin van het verhaal interviewt Steven in een chic restaurant de oud-acteur Franck Heeresma. De grote vedette van het Nederlandse filmdrama. Hij speelde in tal van tv-series en films. De bekendste daarvan is De Vlinder en de Dageraad. Franck is een indrukwekkende verschijning, hij imponeert en straalt uit dat hij weet dat hij imponeert. Steven is journalist, of beter gezegd was journalist. Sinds een aantal jaar werkt hij in een boekwinkel, de reden daarvan wordt uiteindelijk duidelijk.

De twee zijn aan elkaar gewaagd, Steven wil iets en Franck laat zich de aandacht die hij nu weer volop krijgt graag aanleunen, maar geeft zich niet makkelijk bloot. De eerste hoofdstukken blijven we in het restaurant, waar veel gedronken wordt en de heren elkaar voorzichtig aftasten. Je voelt dat er meer aan de hand is dan een doorsnee-interview met een beroemdheid.

Daarna wisselen de hoofdstukken elkaar af en krijgen we ook een inkijkje in het leven van Steven. Hoe hij als introverte scholier uiteindelijk Werner ontmoet op de middelbare school, de jongen die zijn boezemvriend wordt. Ze zijn zielsverwanten, houden van lezen, filosoferen over het leven en testen elkaar constant met citaten uit de wereldliteratuur. Maar Werner is de kartrekker en Steven de volgeling: ‘Ik voelde me het hulpje. Iemand die ter ondersteuning meeging tijdens een missie. Zoals elk geolied duo hadden we allebei onze rol en diep vanbinnen zou ik best Holmes willen zijn, maar de waarheid was dat ik een Watson was.’

Door de afwisseling tussen het interview in het restaurant – waar Franck steeds meer aan de tand gevoeld wordt – en de ontwikkeling van de vriendschap tussen Werner en Steven, ontstaat er een prettige dynamiek. Ook de dialogen, zowel in het restaurant als tussen de twee vrienden in het verleden, zijn vlot en houden het tempo erin. Met enige regelmaat wordt er tegen algemeen geldende ideeën geschopt, bijvoorbeeld wanneer Steven en Franck het over geluk hebben:
‘Ben jij gelukkig, bedoel ik?’ vroeg hij.
‘Geluk schijnt in kleine dingen te zitten, is de gangbare opvatting.’
‘Kleine dingen… mijn reet. Mensen die dat zeggen zijn knettergek. Geluk zit in kolossale dingen,’ antwoordde hij.

Van der Vliet laat ook de gedachtegang van Steven klinken, die zijn innerlijke drijfveren voor het interview beetje bij beetje prijsgeeft, waardoor de spanning langzaam wordt opgebouwd. Steven heeft zich goed voorbereid op het interview, onder andere door alle films te zien waar Franck in speelde, in chronologische volgorde. ‘Het ergste was zijn grote doorbraak De Vlinder en de Dageraad. Ik heb me ruim twee uur moeten worstelen door een B-film over een rechercheur – gespeeld door Franck – die aan de drank was en een seriemoordenaar moest zien te stoppen.’ Frappant in dat geval is dan wel dat op de bijgeleverde poster van deze film ‘Festival de Cannes’ staat. Is het dan wel een B-film?

Thomas van der Vliet vermengt ook zijn eigen leven met het geheel, hij speelt immers zelf in The Bullfight, de band waarmee Werner in het verhaal beroemd wordt en die zelfs de soundtrack van de film mag maken, die natuurlijk weer te beluisteren is op de bijgeleverde cd’s. Zo haakt alles in elkaar. Niet alleen in het verhaal zelf, wat al een knappe prestatie op zich is: de plot komt onverwacht en dan schuift een groot deel van de puzzelstukken langzaam in elkaar. Ook het geheel aan boek, muziek, lino’s en poster vormen een geheel.

Ik heb de prachtige melancholieke nummers achteraf beluisterd, met het verhaal in mijn hoofd. Heerlijk om alles nog eens de revue te laten passeren. Wel vaker zou ik getrakteerd willen worden op zo’n volledig verzorgde leeservaring.

Eerder gepubliceerd op Tzum.info