Er zijn zo van die dingen die de huid binnendringen
en openhalen, als een chirurg, dronken en met scalpel
implantaten aanbrengen in hart oren en hoofd
gevolgd door het verdoofd omstoten en huilen

een voorzichtig bibberen houdt het lichaam warm
en dan dat ritmisch bonzen nog
lang na het stollen

ik mors al dit kort leven lang, wat moet iemand ook
met een vader die leeft op sterk water en wat
met een moeder die zingt over liefde die ze niet kan geven
zoals duiven die een geoogst veld nog leger pikken
overleven op wat overblijft, kijken naar de kale grond
en dromen van akkers gevuld met wormen

laat ze over mij glijden, beeld mij in
dat de vogels begrijpen waarom en trek dat begrip over mij
als een laken waar ik mezelf en andere geheimen in wikkel
wat moet ik ook anders, met deze handen
zo klein als een groot verdriet

blijven duwen op de wonde tot het kloppen stopt
wurgen om op adem te komen, probeer het maar eens
te begrijpen

daar is dat bonzen weer

in middenrif, oren en hoofd
wemelen de dingen verder

Wannes De Craene